Çalışan Bir Anne ve Evladı
Kapıdan içeri girer girmez neşeyle bağırdı: 'Anne biliyor musun bugün yuvada ne oldu? ' 'Görmüyor musun? Telefonla konuşuyorum.' Hiç kimsenin sevdiği şey birbirine benzemiyordu. Annesi telefonu, babası arabayı seviyordu. Her şey erteleniyordu telefon ve araba söz konusu olduğunda. Bir de eve misafir gelecek oldu mu kendisine hiç yer kalmıyordu. Nerelere gitsin idi? Annesi kapattı telefonu.Mutfaktan tencere kaşık sesleri geliyordu.Koşarak yanına gitti. 'Sana yardım edeyim mi? ' dedi en sevimli halini takınarak. Annesi manali manali bakti. 'Hayırdır. Bir yaramazlık falan yapmadın değil mi ? Bak bir de seninle uğraşmayayım. Çok yorgunum zaten.' Yorgunluk nasıl bir şeydi?Bazen elinde oyuncağıyla uykuya daldığında anneannesi oyuncağı yavaşça elinden alır: 'Nasıl da yorulmuş yavrucak. Uykunun gül kokulu kolları sarsın seni' diyerek alnına bir öpücük konduruverirdi. Yorgunluk gül kokulu bir uykuya dalmaksa eğer, peki o zaman annesi ...